نرو...!

هی مینویسم و پاک میکنم ، میخواهم برایت چیزی بنویسم اما این دل زنگ خورده چیزی تراوش نمیکنه، دلیلش شاید اینه که تصور تو در دلم نمیگنجد! یا نه دلم اونقد پُره که تو رو نمی تونه جا بده بهتر بگم تو جایی توش نداری !

اما با این همه تنها چیزی که آرومم میکنه یاد توست تو که میای خیلی جای خیلیا رو میگیری! تو که میای بی اختیار دل همه رو رها میکنه و تمام وجودشو تقدیم تو میکنه ! خیلی وقتا همه میگن بیا منتظرتیم اما من میگم نرو ! چرا که با رفتن تو دوباره دلم همان میشود که بود ...

دل بی صاحب به درد کسی نمی خوره... !

نرو و صاحب این سوخته دل تو باش ...

فضای سینه پر از عشق بی کرانه توست

کرم نما و فرود آ که خانه خانه ی توست . 

گاهی وقتها

گاهی وقتها به راحتی می توانی حرف دلت را بنویسی و گاهی وقتها گفتن یک حرف روزها ، ماه ها و شاید سال ها طول بکشد چرا که دلی عباسی (ع)میخواهد و اراده ای علی اصغری (ع) و شاید صبری ربابی (ع)!

این روز ها که در عزای جد غریبت مشکی پوش شده ای نگاهی به مشکی پوش هایی هم بینداز که لا اقل این جور می خواهد با تو همرنگ شوند. گمانم این روز ها تو هم داری برای صبوری دل رباب دعا می کنی چرا که خرابه را به چشم دید ، راه شام را و نوک نیزه ها را !مهدی جان با تو ام ! این روزها حالمان کمی بهتر است برای ما هم دعایی کن ما هم دعا می کنیم برای صبوری دل رباب (س) و عمه ات زینب (س)...

*** 

گاهی وقتها حتی وقت نمیکنم به اندازه یه مطلب نوشتنی هم برایت وقت بزارم ...